Interview Ramazan Togan, huismeester bij ACV
ACV is een bedrijf dat afval inzamelt in de gemeenten Ede, Renkum, Veenendaal en Wageningen. Bij ACV werken 250 mensen.
Het is belangrijk om vanuit je werk steun te krijgen.
Ramazan zorgt voor zijn vrouw, zij heeft in maart 2012 een herseninfarct gehad. ‘Het was op een woensdag, er was markt, dat vergeet ik nooit’. Ramazan heeft vier kinderen, zij zijn nu respectievelijk 35, 32, 26 en 19 jaar. Hun oudste dochter heeft de eerste negen maanden heel veel gedaan. Ramazans vrouw is, na een verblijf van zes weken in het ziekenhuis, opgenomen in een revalidatiecentrum. ‘Dat was het zwaarste gedeelte tot nu toe. Ik had mijn werk en de jongste was twaalf jaar.’
Het infarct had grote gevolgen. ‘De Nederlandse taal was helemaal weg, maar ook haar moedertaal Turks was weg. Daarom moest ik vaak naar het ziekenhuis. Het Turks is langzaam teruggekomen. Op advies van de logopediste zijn we met muziek gaan proberen de spraak te stimuleren. Dat was een goede aanpak. Elke dag speelde en zong ik voor haar, toen zong ze ineens mee. Dit doen we nog steeds.’
Toen al voelde ik grote steun van mijn werkgever.
Ramazan heeft de periode, dat zijn vrouw in het revalidatiecentrum verbleef, halve dagen gewerkt. Binnen een week na het herseninfarct kwamen zijn direct leidinggevende en directeur naar het ziekenhuis. ‘Toen al voelde ik al grote steun vanuit mijn werkgever. ”Wanneer je bij je vrouw moet zijn, ben je bij je vrouw.” zei onze directeur. De eerste drie jaar bestond uit werk, thuis en aandacht voor de jongste. Dat was gewoon zwaar, mijn lichaam kon het niet meer aan. Ik heb drie maanden thuisgezeten. Via HR-manager Corine Koops is er een adviseur ingeschakeld. Sporten bleek een goed idee, dat mocht ik onder werktijd doen. En regelmatig een week alleen weg om op te laden.’ Ook heeft Ramazan in overleg met zijn werkgever een aantal malen zorgverlof opgenomen om alles op een rijtje te zetten en de zorg voor zijn vrouw te regelen. Omdat zij alleen nog de Turkse taal spreekt, is het vinden van goede zorgverleners extra ingewikkeld.
Heb ik tijd voor mezelf? Ja en nee.
Momenteel werkt Ramazan weer 40 uur per week: vier dagen van negen uur en op woensdag vier uur, dan werkt hij tot half elf. ‘Heb ik tijd voor mezelf? Ja en nee. Altijd zorg thuis. Vroeger had ik tijd voor mezelf. Uitslapen kan ik niet meer. In de weekenden ben ik moe. Sporten lukt niet. Alleen op woensdag ga ik even snel naar de markt heen en weer. En ik ga elke drie maanden een week weg. Met mijn band ben ik gestopt. Ik zie dat mijn vrouw verdrietig is als ik alleen wegga. Het schuldgevoel is moeilijk. We zijn in september 37 jaar getrouwd. Je bent niet getrouwd voor alleen gezonde tijd. Dit had mij ook kunnen gebeuren. Zij had voor mij hetzelfde gedaan.’ In de zomer gaat Ramazan met zijn vrouw naar Turkije. ‘Dat is wel heel zwaar, dan heb ik eigenlijk geen vakantie. Voor mijn vrouw is het heel fijn dat ze haar familie weer ziet. Ze pakt dan ook de taal beter op.’
ACV geeft persoonlijke aandacht.
Ramazan werkt al bij ACV sinds de begintijd. ‘Dit is een schitterend bedrijf, zeker weten. Collega’s en management zijn behulpzaam en staan achter me. Heel veel bedrijven kunnen hier een goed voorbeeld aan nemen. Ik zit al 7,5 jaar in deze situatie en heb altijd goede steun gehad. Ik weet dat als ik iets moet regelen ik de mogelijkheid krijg. Openheid en eerlijkheid is belangrijk. Maar ik voel ook verantwoordelijkheid voor ACV vanuit mijzelf. Ik heb hartstikke leuk werk. En als je werk met plezier doet, helpt dat. Werk is goede afleiding van de thuissituatie. Als ik thuiskom wordt er nooit gevraagd: “Hoe was je dag? Hoe is het met je werk gegaan?” Daarom is het belangrijk om vanuit je werk steun te krijgen.’
Zoals bijvoorbeeld van HR-manager Corine Koops. ‘Vorige woensdag zat ik hier om elf uur om mijn collega van het magazijn te vervangen. Toen zag Corine mij: “Wat doe jij hier, jij werkt op woensdag tot half elf?” Ik kreeg tranen in mijn ogen. Dat is heel bijzonder, dat door de HR-manager aan je gedacht wordt. Dat zij persoonlijke aandacht geeft.’
Ik hoop dat ik dit zo kan blijven doen.
Collega’s spelen ook een belangrijke rol. ‘Een klein rugsteuntje geeft goede energie en stimulatie voor mensen die thuis in een zorgsituatie zitten. En ik heb gemerkt dat mijn leidinggevende meer begrip kreeg toen hij zelf ook tijdelijk in een zorgsituatie zat. Toen kwam hij erachter wat mantelzorg betekent. Ik hoop dat ik dit zo kan blijven doen. Ik ben gezond en inmiddels zeven jaar verder. Als het niet meer gaat, dan geef ik het wel aan. Om de toekomst maak ik me niet druk.’